COMING SOON

Isto xa parece unha sala de cine anunciando, non sei, un novo film de Godzilla?
Non, só se trata da publicación da Programación da Biblioteca para este xa algo avanzado curso.
Despois de darlle non poucas voltas ao calendario, aquí vos presentamos con lugar, data e hora as actividades que nos propuxemos para este ano. É ben certo que unha programación concreta en canto a lugares, datas e mesmo horas é sempre algo obrigado se desexamos unha axeitada organización. Non é boa cousa que parte da nosa comunidade escolar descoñeza, por exemplo, se este ano vai haber «Cóntamo con tempo», e se o vai haber, onde, cando e a que hora. Así que aquí vai o documento, que esperamos ademais publicar de diferentes maneiras: nunha ligazón nesta entrada, e de maneira permanente na columna da dereita. A versión dixital correspóndese co cartel que xa está colgado no centro.


Ata outra!

tweet

(Uf! Imos ver como vai esta nova andaina; fai un ano foi preciso pausar o Blogue, e agora andamos a abrir sucursais!)
O certo e que xa hai un anaco de tempo (un bo anaco de tempo!) que a idea de estarmos en Twitter quería agromar. Sucede moitas veces: coñecemos unha nova ou unha ligazón de interese, pero non podemos publicala porque fáltanos tempo para elaborar unha entrada, aínda que esta sexa ben pobre. Así que imos tentar empregar eses cento corenta caracteres e esa inmediatez e sobriedade que caracteriza a Twitter para resolver esta circunstancia.
Con este segundo espazo na Rede poderemos, ademais, engadir unha segunda lingua: o castelán. Nós agardamos que Twitter sexa para nós un vehículo que nos leve moi lonxe entre os espazos musicais, académicos e bibliotecarios que se atopan na Rede. Para isto, sen dúbida, o castelán é unha ferramenta moi versátil ao empregala varios centos de millóns de persoas.
Ademais de poder ler os nosos tweets na páxina mesma de Twitter, podedes atopalos tamén incrustados na barra da dereita aquí no Blogue, ou integralos, por exemplo, no voso tuenti.
Pouco máis queda, repetir o escrito no paréntese do principio: imos ver como vai esta nova andaina! e mencionar a orixe da moi orixinal imaxe que ilustra a entrada. Trátase do traballo Everything Ages Fast, da axencia de publicidade brasileira Moma Propaganda.


Un saúdo!

Unha tarefa nunca desexada!

Nestas mesmas datas, hai setenta e cinco anos, os traballadores e traballdoras do Museo do Prado e da Biblioteca Nacional atopábanse cunha circunstancia que nunca desexaran: os bombardeos que se estaban a producir na capital.

O 16 de Novembro de 1936 ao patrimonio do noso principal museo engadíanse unhas singulares obras de arte, do arte de esnaquizar á xente: espléndidas bombas, algunhas de varios centos de quilos, outras máis pequenas, outras moito máis pequenas, pero incendiarias.
Esta entrada non vai ter cor política algunha. Non se trata diso. Só quero lembrar o traballo de conservación do noso patrimonio cultural —libros, pinturas, documentos, etc.— levado a cabo por uns cantos traballadores responsables da súa labor. Estes, en ocasións ao marxe das súa ideoloxía particular, desenvolveron unha tarefa nunca desexada pero, se cadra, necesaria.

É certamente moi difícil atopar un adxectivo que encaixe axeitadamente con esas escenas que recollen os libros de Historia; Velázquez, Goya ou Durero viaxando en camións militares a trinta quilómetros por hora ata Valencia.
Nesta pequena lembranza déixovos unha ligazón, á exposición Arte Protegido que se levou a cabo no Museo do Prado en 2003 e que pode visitarse aínda na Rede; e a un moi interesante podcast de RTVE correspondente ao programa Documentos, emitido o 15 de Maio do pasado ano.


Ata outra!

• A la carta
• > Radio
• > Radio Nacional
• > Documentos RNE
• > Documentos RNE - La odisea de los cuadros del Prado - 15/05/10

Non teñen sona, pero sen eles isto non soa!

Cando asistimos a un concerto e desfrutamos dun bo anaco de música ben fresca (do pincho, como a pescada!), poucas veces apreciamos o traballo desas outras persoas que, aínda sen recibir nin un dos nosos aplausos, fan que todo ese fenómeno sonoro chegue ás nosas orellas. O seguinte exemplo levaranos ao corazón desta entrada. Pensemos na actuación dun pianista. Oh! que interpretación! Que profesional! Pero, que me dicides dese outro profesional que algunhas horas antes e tamén cunhas mans moi destras transportaba os máis de trescentos quilos do instrumento? Unha actuación tan sobresaínte, que o aparello presentábase ante o público limpo, sen rabuñadura algunha e coa afinación sen variar nin un só hertzio.
O caso é que un piano como xa vos dicía pesa algúns centos de quilos, e o seu transporte é unha tarefa ao mesmo tempo pesada e precisa. Un bo transportista precisa moita maña, non pouca forza e unha boa cullerada de paciencia nas longas horas na autoestrada. E todas estas características, sen dúbida, as podemos relacionar cun dos protagonistas do programa Sobre Rodas da cadea V Televisión, emitido o pasado 15 de Xullo. Trátase de Luis Sánchez, un personaxe que é difícil non ver nos arredores de moitos dos concertos da nosa comunidade cando é precisa a presenza dun piano, e ademais moi apreciado entre os nosos músicos.


Un saúdo!